Hellen

Of je het nu geldklopperij of aandachtzoekerij vindt of niet, moed heb je als mens nodig om alles op papier te zetten zoals Diederik Stapel dat gedaan heeft.
De kritische noot over onderzoek komen overeen met mijn eigen ervaringen (bijv. publicatiedruk), al moeten we niet vergeten wetenschap doen ook met z'n gebreken mooi en belangrijk is.
Ook de karaktermoord zoals Stapel dit beschrijft geeft te denken. Het is afschuwelijk wat hij gedaan heeft, maar als je naar de manieren van omgaan met data kijkt die wel gedoogd worden, klopt dat ook niet helemaal. Al is dat toch iets heel anders dan data verzinnen.

Wat ik niet helemaal oké vond, is de manier waarop achteraf naar aanleidingen en oorzaken gezocht wordt. Er wordt teruggeblikt op kindertijd en jeugd, weliswaar niet oninteressant, maar vanwege de context en de implicaties vind ik het niet allemaal gepast. Alles wordt onder de loep gelegd en geëtiketteerd met x gedrag en y gedrag, doorspekt met intermezzo's over allerlei psychologische fenomenen. Achter alles wordt een aanleiding gezocht voor de latere fraude, tot in het absurde toe. Ook zijn m.n. de stukjes met conclusies over bepaald gedrag wat onzorgvuldig en zwart-wit geformuleerd. Dat vind ik niet gepast voor iemand met zo veel kennis als Stapel.

Wat schrijfstijl betreft is het duidelijk dat Stapel een belezen man is, maar er zit net iets te veel herhaling in het boek, veel van hetzelfde met andere woorden en veel te veel metaforen. Het had allemaal wat eenvoudiger en bondiger gekund.